in het kort: ik ben 25 en ben verliefd geworden op een samenwonende jongen A met een relatie van 3 jaar. Het was wederzijds, maar hij wilde zijn relatie niet zomaar opgeven, wel heeft hij eerlijk verteld over zijn gevoelens voor mij aan zijn vriendin. (we hadden overigens niet eens gezoend) zijn relatie prutelde voort en ik ben na een paar maanden een andere jongen tegengekomen.

ondanks ik in het begin nog erg bij A zat met mijn hoofd had ik het met B erg leuk. mijn liefde voor B groeide en het lukte om A uit mijn hoofd te zetten, hoewel ik een zwak bleef houden.

na 9 maanden ben ik bij A ingetrokken. Een maand later vertelde B dat zijn relatie uit was.(we zagen elkaar af en toe nog, hebben gezamelijke vrienden) het eerste dat ik dacht was: kom je nu mee! hij wilde even geen contact; was van slag door de beeindiging van zijn relatie en zijn grote zwak woonde samen om de hoek. later hebben we het contact weer opgepakt, we gingen samen sporten, de spanning was voelbaar. dit heeft een aantal maanden geduurd.

..na het sporten dronken we nog een wijntje. aan het einde van de avond hebben we 2 uur lang gezoend. het was geweldig, maar ons verstand heeft het voor zover mogelijk nog gewonnen en ik ben naar huis gegaan.

ik was overstuur. sinds die avond is het contact verbroken, althans; we proberen elkaar niet op te zoeken. en zijn we 2 maanden verder. mijn gevoelens voor A zijn extreem heftig en hardnekkig. Toch ben ik gelukkig met B en wil ik B niet kwijt. met hem praat ik met plezier over een toekomst!!

ik blijf geconfronteerd worden met A en dit zal zo blijven. ik krijg hem niet uit mijn hoofd, maar hou van B. wat moet ik doen? ik word gek !!